درد اجتماعی ناشی از طرد یا شرمساری باعث فعال شدن بخش هایی از مغز می شود که در ضمن تجربه درد جسمی فعال می شوند. این بخش های مغز همچنین مواقعی که ما شاهد شرمساری فرد دیگری هستیم نیز فعال می شوند و آشفتگی ناشی از مشاهده شرمساری فرد دیگر، باعث می شود واکنش ما نسبت به شرم وی با شفقت کمتری همراه باشد زیرا درگیر این احساس آشفتگی در خودمان می شویم.
لانری و همکارانش (2017) به بررسی این موضوع پرداختند که تمرین هشیاری چه تاثیر بر این واکنش آشفتگی به هنگام مشاهده شرمساری دیگران ایفا می کند. آنها 32 فردی را که سابفه تمرین طولانی مدت (به طور متوسط 17 ساله) هشیاری داشتند را به همراه 19 فردی که هیچ آشنایی با تمرین های هشیاری نداشتند انتخاب کردند و در ضمن مشاهده صحنه های شرمندگی سایر افراد از آنها fMRI گرفتند. نیمی از افراد با تجربه پیش از مشاهده این صحنه ها به مدت 8 دقیقه به تمرین هشیاری پرداختند و نیم دیگر پیش از مشاهده صحنه ها به استراحت پراختند. گروه کنترل نیز پیش از آزمایش به استراحت پرداختند. میزان فعالیت چندین بخش از مغز در تمامی شرکت کنندگان به هنگام مشاهده صحنه های شرم آور بیش از صحنه های خنثی بود. افرادی که تجربه طولانی مدتی از تمرین های هشیاری داشتند سطوح بالاتری از شفقت را با دیدن صحنه های شرم آور گزارش کردند. در تمامی گروه ها میزان فعالیت بخش هایی از مغز که به هنگام تجربه درد دخیل هستند و بخش هایی که در تجسم موقعیت ها از دید سایر افراد دخیل هستند افزایش معناداری پیدا کرد. اما افرادی که تجربه طولانی مدتی از تمرین هشیاری داشتند و قبل از آزمایش به تمرین پرداخته بودند فعالیت کمتری در بخشی از مغز که مسئول تجربه درد است نشان دادند (در مقایسه با گروهی که قبل از آزمایش این تمرین 8 دقیقه ای را انجام نداده بودند). و هرچه میزان فعالیت این بخش از مغز این افراد کمتر بود، میزان شفقتی که گزارش داده بودند بیشتر بود. نتایج این آزمایش نشان می دهند که گرچه تمرین طولانی مدت هشیاری فعالیت بخش هایی از مغز را که مسئول آشفتگی های همدلانه هستند تغییر نمی دهد، اما تمرین هشیاری بلافاصله قبل از مشاهده شرمندگی فرد دیگر، این آشفتگی را کاهش می دهد.
منبع :https://goamra.org/meditation-generates-compassion-others-embarrassment/
مترجم: دکتر الهام پورافروز
دیدگاهتان را بنویسید